Van Bali tot Tilburg

Op Bali begon ik, met het uitknippen van hartjes en vleugeltjes, het bedenken van tekstjes en het kopen van alles wat ik nodig had om onbekenden te verrassen.

Ik woonde vlakbij een papierwinkel waar handgeschept papier werd verkocht, ook in de vorm van kleine envelopjes. Hier kreeg ik het idee en dat idee heeft me niet meer losgelaten.

Een boodschap op helemaal handgemaakt kaartje komt hopelijk nóg meer aan dan op een ‘gewoon’ kaartje of briefje en is ook nog eens veel leuker om te bewaren.

Uren, dagen, weken was ik kaartjes aan het maken voor hopelijk, mooie momenten.

Toen ik weer naar Nederland ging nam ik een voorraad papier en envelopjes mee, want ik wilde doorgaan! Geen idee had ik van hoe veel ik nog zou gaan maken, want wat ik meenam zie ik nu als een hele kleine voorraad voor hele speciale momenten.

In Nederland ging ik op zoek naar andere oplossingen maar dat het handgemaakt moest blijven, dat wist ik zeker. Ik vond ik een kunstwinkel het mooiste papier dat ik tot nu toe in Nederland heb kunnen vinden. Het is voor een eerlijke prijs met de hand geschept in India, van biologisch katoen. Daar ging ik mee werken.

Daarnaast werkte ik bij bol.com, daar had ik een bijbaan en op een dag had iemand daar mijn kaartjes gezien en vroeg zij of ik interesse had in een samenwerking, om een deel van de klanten van bol.com met een Happy Little Moment te verrassen. Op zulke hoeveelheden was ik niet voorbereid en het was praktisch onmogelijk om de kaartjes op dezelfde manier te maken als ik dat zelf deed.

De kaartjes werden gedrukt op ‘gewoon’ papier en een grote groep mensen van kantoor hielpen mee met het in elkaar zetten van de kaartjes: Touwtjes, strikjes, extra tekst en lakzegels.

Ik realiseerde me dat ik van mijn passie mijn werk kon gaan maken, door anderen te helpen met verrassen. Maar tegelijkertijd besefte ik ook dat er nog allerlei uitdagingen waren om op te lossen. Want de volgende opdracht wilde ik wél met handgeschept papier maken, alles zo handgemaakt mogelijk.

Dat deed ik met op het einde pijn in mijn handen en ik wist: dit moet anders. Dus leerde ik zeefdrukken. Een handmatige druktechniek. Veel werk, maar veel minder dan het eerst was. Zeefdrukken is een kunst op zich, waar mensen zich jarenlang in ontwikkelen voordat ze er goed in zijn. Een tijdje zeefdrukte ik de kaartjes, maar het bleek moeilijker dan gedacht.

Ik ging op zoek naar een zeefdrukker en vond er één, met meer dan 20 jaar ervaring. Hij maakte kleurrecepten voor me, waardoor mijn kleuren nu precies zijn zoals ik wil en steeds hetzelfde.

Na het drukken van de kaartjes zijn ze nog niet af.

Want dan komen er bij sommige kaartjes nog geluksmuntjes, touwtjes, strikjes of glitters op. Daarna komen de kaartjes in een envelopje, waarop een stempel, een postzegeltje en een lakzegel komt.

Ik ging op zoek naar een sociale werkplaats en vond er één in Tilburg: Kleurrijk OKZ.

Hier werkt een groep mensen met afstand tot de arbeidsmarkt aan allerlei soorten producten. Van pakketten voor dierenwinkels tot.. Happy Little Moments! De afgelopen tijd ben ik veel bij de werkplaats geweest, om uit te leggen hoe alles in z’n werk gaat en samen oplossingen te bedenken voor hoe we het werk makkelijker en efficiënter kunnen maken.

Het is een leerproces maar het gaat steeds beter!

De kaartjes hebben al een hele weg afgelegd, voordat de reis naar de vinder begint.